การเดินทางของชีวิต ที่ต้องพบเจอกับหลายๆ สิ่ง หลายๆ อย่าง เจอกับอุปสรรคต่างๆ มากมาย เมื่อมีพบก็ต้องมีจาก เป็นอย่างนี้เสมอไป แต่หนึ่งอย่างที่ยังคงเหลืออยู่ก็คือ "ความทรงจำ"
ก็เหมือนกับ "ดอกไม้" เมื่อได้เบ่งบาน ก็พบเจอกับหลายสิ่ง ไม่ว่าจะเป็นสายฝนสาด ลมพัดกระหน่ำ แสงแดด หรือแมลง เวลาผ่านไปดอกไม้ที่สวยงาม ก็เริ่มเหี่ยวเฉาลงตามกาลเวลา
บทกวี "Blumen Reise" (TH; การเดินทางของดอกไม้) ได้แรงบรรดาลใจจากบทเพลง Piece for Flute Solo by Jacques Ibert
การ
เริ่ม
ต้น
ความรัก....
กับการเดินทางในทุกช่วงเวลา
ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้น
ได้ถูกถ่ายทอดมาจากความรู้สึก
ความรู้สึกที่เราก็ไม่เคยคุ้นชินกับมันเลย
แต่... ใช่ว่าเราจะไม่รู้สึก
เพราะเรารู้สึกกับมันนี่แหละ
เลยทำให้เราได้สนุก เศร้า ยิ้ม ร้องไห้
ไปพร้อมกับการเดินทาง..
จุดเริ่มต้นของการเดินทาง
เริ่มขึ้นจากตัวเราเอง
ก่อนที่เราจะสัมผัสมัน
เราไม่รู้เลยว่าหน้าตามันเป็นยังไง
เราไม่รู้ว่าเราจะเจอกับอะไรบ้าง
การที่เราตัดสินใจเดินทางไปที่ไหนสักที่…
ใช่ว่าทุกคนจะเข้าใจ
ก็เหมือนกับความรัก
ที่เราจะต้องเจอกับมันเอง
ไม่มีใครสามารถบอกเราได้
ตัว
เอง
ความรักของคนหนึ่งคน
และคนอีกหนึ่งหรือสองหรือสามคน
ได้เกิดขึ้นหลังจากที่
พวกเขาเดินทางมาเจอกัน
พวกเขาได้เรียนรู้ซึ่งกันและกัน
พวกเขาได้ยิ้มไปด้วยกัน
พวกเขาได้เศร้าไปด้วยกัน
พวกเขายอมรับที่จะเดินทางไปด้วยกัน
พวกพ้อง
การเดินทางไปในแต่ละวันของพวกเขา
มีอุปสรรคหลายอย่างที่เกิดขึ้น
ต้องเจอกับลมพายุ
ที่พร้อมจะพัดพวกเขา
ให้แยกออกจากกัน
แต่พวกเขาก็ไม่หวั่นกลัว
พร้อมรับกับอุปสรรคนั้น
ที่เป็นเช่นนี้ใครกำหนดไว้
เราก็ไม่รู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นจะเป็นเช่นไร
บนเส้นทางที่แสนยาวไกล
ได้เจอกับใครหนึ่งคน
ที่ทำให้เราสบายใจตลอดการเดินทาง
หนึ่ง
สอง
สาม
การเดินทางค้นหาตัวตน
ที่เพิ่มขึ้นมาจากหนึ่งเป็นสอง
หรือเพิ่มขึ้นมาจากสองเป็นสาม
ความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นต่อกัน
ก็เป็นการหาความเป็นตัวตนของเรา
ในอีกด้านหนึ่ง ใช่จริงหรือไม่...
เมื่อการเดินทางของเราได้เริ่มขึ้น
ได้เริ่มต้นความสัมพันธ์ทุกสิ่งอย่าง
ได้เปิดใจรับทุกสิ่งใหม่เข้ามา
ได้เรียนรู้ทุกความเป็นจริง
ได้พบเจอกับหลายๆสิ่ง
เมื่อได้เริ่มอะไรซักอย่างแล้ว
ตามความสัตย์จริง
ไม่มีสิ่งไหนคงอยู่ไปตลอด
เริ่มแล้วก็ต้องมีจาก
สิ้น
สุด
การจากลา...
ที่ลงเอยด้วยความเศร้า
ถึงแม้ใครๆจะบอกว่า
เราจากกันด้วยดี
แต่ในใจลึกๆนั้น
ได้แฝงความเศร้าเอาไว้ภายใน
แต่ยังมีสิ่งที่เหลือในความเศร้านั้น
คือ... ความทรงจำ
จะถูกตัดขาดออกจากเรา
หรือยังคงอยู่กับเรา
ก็อยู่ที่ตัวเราเลือกเอง...
ความ
ทรง
จำ